In veel opzichten gaat het met Landgraaf goed.
De werkloosheid is flink gedaald, de economie lijkt goed te draaien.
In financieel opzicht staat de gemeente er de laatste tijd goed voor.
Ook op cultureel gebied is er het een en ander te beleven.
Maar ondanks die sterke wind in de rug lukt het maar niet om een aantal ernstige problemen in de greep te krijgen.
Ook met veel Landgravenaren gaat het goed.
Als ze een goede baan hebben, en zeker in huishoudens met twee partners met een goed inkomen, hebben ze heel wat te besteden. Als het dan ook nog goed gaat met de kinderen en met het gezin lijken ze niet veel te klagen te hebben.
Maar zelfs onder degenen met wie het redelijk tot goed gaat is het vertrouwen in het Landgraafse gemeentebestuur bijzonder laag.
Veel Landgravenaren denken cynisch over hun eigen gemeente omdat de gemeente niet aardig is voor hen.
De recente reclame krantjes van de gemeente kan dat niet veranderen.Ondanks de bloeiende economie, ondanks de voorspoed voor velen, gaat het ook heel veel mensen in Landgraaf beroerd.
De groep bij wie dat het duidelijkste zichtbaar is, de daklozen en op straat levende verslaafden, is daarbij nog het kleinst.
Vele honderden Landgraafse huishoudens moeten van een minimuminkomen de eindjes aan elkaar knopen.
Ouderen met een klein pensioen, bijstandsmoeders, arbeidsongeschikten, mensen die niet of niet meer datgene kunnen presteren dat de 24-uurs-economie van hen vraagt en daarom werkloos zijn.
Mensen die wel werk hebben, maar met zo'n laag loon worden afgescheept dat ze tot de 'werkende armen' behoren.
Bij bijvoorbeeld de Melkertbanen, en allerlei andere banen is dat vaak nog het geval.
Wie op zorg aangewezen is, staat zeker in deze regio onaanvaardbaar lang op een wachtlijst voor verzorgings- en verpleeghuizen of een operatie. De gemeente is rechtstreeks verantwoordelijk voor voorzieningen voor gehandicapten. Maar zij, die het hardste onze solidariteit nodig hebben, zijn bij de gemeente Landgraaf er arm aan toe. Omdat de gemeente naast de rijksbijdrage perse geen cent eigen middelen wil inzetten, is bijvoorbeeld op het gehandicaptenvervoer telkens weer op een onaanvaardbare manier bezuinigd.Met de meeste jongeren gaat het goed, maar over veel anderen maken hun ouders zich terecht zorgen, en met sommigen gaat het echt de verkeerde kant uit. Tegelijkertijd is de tolerantie in de maatschappij voor jongeren en hun uitingen veel te gering.
Gemeenschapsvoorzieningen voor verenigingen, jongeren, buurtactiviteiten enzovoorts zijn tot een onaanvaardbaar laag peil wegbezuinigd. De herhaalde roep van de SP voor een grootscheeps offensief voor een beter jongerenbeleid is door de coalitie slechts beantwoord met vage beloftes en niet met daden.Een eenvoudige maar essentiële voorziening om een kind het zwemdiploma te laten halen en het schoolzwemmen weer in te voeren is kennelijk niet haalbaar.De gemeente vergeet haar eigen verleden. De naam "Oostelijke Mijnstreek", waar mensen zich in herkenden, moest verdwijnen om plaats te maken voor het steriele "Parkstad".Een bijzonderheid is dat voetbalclubs moeten fuseren om overlevingskansen te maken.Echter ook ervaren veel bewoners in bepaalde wijken een onveilig gevoel, terwijl we spreken over onveiligheid maar daar vaak te laks mee wordt omgegaan terwijl dit toch op een hoog niveau aangepakt zou moeten worden.De verloedering neemt toe. Het groenonderhoud door de gemeente is beneden peil, een deel van de mensen gooit afval waar het niet hoort en de gemeente laat het daar veel te lang liggen.De individualisering die van bovenaf gepredikt wordt leidt er toe dat ook in de samenleving zelf betrokkenheid bij de maatschappij beperkt wordt tot het weren van ongewenste verschijnselen uit de eigen voortuin. Het gemeentebestuur is door stuntelig optreden niet in staat gebleken een tegenwicht te bieden aan 'niet in mijn achtertuin'-denken als het gaat om sommige voorzieningen.In veel buurten, met name daar waar de mensen met de kleine inkomens wonen, wordt de leefbaarheid door deze factoren ernstig bedreigd.
Hoe is die tegenstelling tussen voor- en tegenspoed te verklaren. Daarvoor zijn uiteraard algemene maatschappelijke en politieke oorzaken, zoals die ook elders in Nederland spelen. Een terugtredende overheid, neoliberalisme, kortweg de uitverkoop van de beschaving. Maar daarnaast zijn er ook belangrijke plaatselijke factoren, waardoor Landgraaf ver buiten haar grenzen bekend staat als een gemeente met problemen.Landgraaf heeft al heel lang een slecht bestuur. Slecht niet zozeer omdat het andere politieke uitgangspunten heeft dan die van de SP. Slecht omdat politieke machtsspelletjes een eerlijke politieke discussie overheersen, omdat die politieke machtsspelletjes leiden er toe dat zwakke bestuurders op belangrijke posities zitten, omdat men zich niet kan en wil inleven in de belevingswereld van de gewone mensen in degemeente, en in plaats van naar hen te luisteren geld weggooit aan platvloerse reclamecampagnes hoe ze wel zijn.
Slecht omdat nadenken plaats heeft gemaakt vor een-dimensionaal denken waarbij zelfoverschatting en grootheidswaanzin steeds weer tot te grootschalige projecten leiden, ten koste van gewone voorzieningen waar de bewoners van Landgraaf om vragen.Landgraaf verdient een beter bestuur. De 41.000 Landgravenaren verdienen een beter bestuur.De kiezer heeft nu de keuze.
Wil zij of hij op de oude weg doorgaan, dan kan hij bij de andere partijen terecht. Wie een andere richting uit wilt, kan dat alleen door op de SP te stemmen.Als de SP in de coalitie komt zal Landgraaf niet van de ene op de andere dag veranderen. Dat beloven we dus ook niet.
Wat we wel beloven is dat met de SP in de coalitie de voorwaarden geschapen zullen worden om Landgraaf een betere stad te maken.
