Slopen van woningen in Landgraaf
Slopen van woningen in Landgraaf
Deze week lazen we in de krant dat er in Parkstad 1000 woningen minder tegen de vlakte gaan. Hier kunt u het lezen.
Dat is goed nieuws maar wel erg laat en te weinig. Gelijk krijgen is niet altijd leuk, had men maar eerder willen luisteren.
Jaren praat men in Zuid-Limburg al over de bevolkingskrimp en dat er daardoor duizenden woningen moeten worden gesloopt. Hier.
Men ging dan ook aan de slag. Duizenden sociale huurwoningen werden gesloopt. Dat alleen is al vreemd want de krimp betreft de gehele bevolking, niet alleen de mensen met lage inkomens. Voor koophuizen waren er geen plannen en de wachtlijsten voor sociale huurwoningen liepen op.
De SP Landgraaf waarschuwde er al voor dat men te hard van stapel liep en dat wachtlijsten moeten aangeven of er wel of niet gesloopt moet worden, maar men zette door. Werkgroepen, bijeenkomsten, presentaties, onderzoeken, sloopbedrijven, ministers, u kent het wel. Het Centraal PlanBureau gaf een second opinion en ook zij maanden tot voorzichtigheid:
In het nulalternatief concentreert de leegstand zich volgens het EIB model volledig in de sociale huursector. Het is nauwelijks voorstelbaar dat bij een dergelijk gestaag oplopende leegstand in het nulalternatief er na 2020 niets meer gesloopt wordt (zie paragraaf 6.3.5) . Het is onduidelijk waarom in het project uitgegaan zou moeten worden van een frictieleegstand van 2%, waar het landelijke leegstandsniveau ligt boven de 4%. In een krimpende markt met grote demografische lange termijn onzekerheden past eerder een wat oplopend frictieniveau. Sloop is immers onomkeerbaar. De onderliggende Etil prognose is zeer pessimistisch (paragraaf 4.1). Mocht de demografische neergang ook maar een beetje meevallen dan ontstaat bij uitvoering van het project meteen een woningtekort. Wordt uitgegaan van een veronderstelling van een lange termijn evenwichtige situatie waarin de bevolkingskrimp gaat afvlakken, dan ontstaat er een zelfs een aanzienlijk tekort. Een gematigder sloopprogramma scheelt aanzienlijk in de kosten, met name in de eerste jaren.
Binnenlands Bestuur schreef ook dat de sloop te duur was. Hier en dat voorzichtigheid beter was. Echter Parkstad Limburg ging gewoon door op de ingeslagen weg: slopen:
‘Als je doorkijkt naar 2020, dan kunnen we onze opgave nooit realiseren met de huidige middelen’, zegt Andy Dritty, wethouder van Landgraaf en portefeuillehouder Wonen van Parkstad Limburg.
De krimp begon er in 1997 en in tien jaar tijd verdwenen 16.000 mensen (7 procent van de bevolking). Maar de daling zet door. Tot 2014 gaan in de gemeenten 1500 woningen tegen de vlakte en voor 2020 nog eens ongeveer 4000. Het moet de leegstand terugdringen tot 2 procent. ‘Je kunt gaan somberen over zo’n enorme opgave, je kunt ook gewoon aan de slag gaan’, stelt Dritty. ‘Daar hebben de Parkstad-gemeenten en hun partners voor gekozen.
Men ging dus gewoon door met slopen en daardoor hebben we nu een fors tekort aan sociale huurwoningen terwijl de plannen om te slopen gewoon doorgaan. Sterker nog, het vorige bestuur van de Provincie stelde in maart dit jaar nog een subsidie beschikbaar. Hier
De SP begon in 2009 gelijk met acties tegen sloop en maakte al in 2010 een analyse van de krimp en woningoverschot en we schreven er een opinieartikel over. Dat werd helaas nooit geplaatst. Wel een korte ingezonden brief. Ook de krant ging blijkbaar mee in het krimp-ramp-sloop-scenario.
BEVOLKINGSAFNAME ALS GLIJMIDDEL OM SLOOP ER DOOR TE DRUKKEN, EEN OPINIE.
31-10-2010•De feiten liggen er. In Zuid-Limburg is sprake van een bevolkingsafname. Veel jongeren vertrekken om elders te gaan studeren en komen niet terug. Anderzijds is er duidelijk een vergrijzing. De bevolkingspiramide groeit scheef. Toch mag men afname van bevolking niet één-op-één vertalen naar het slopen van woningen.
Er worden rapporten geschreven met mooie titels zoals: “Krimp als kans”. Hierin wordt uitgelegd dat Parkstad gemeenten de krimp kunnen gebruiken als een kans om de leefomgeving opnieuw in te richten en te verbeteren.
In de praktijk wordt de term “krimp” vooral gebruikt om van sociale huurwoningen af te komen. In Parkstadverband zijn afspraken gemaakt om duizenden woningen te slopen. Dit enkel gebaseerd op de daling van het aantal inwoners. De werkelijkheid is echter complexer.
De samenstelling van huishoudens is sterk aan het veranderen. Onze regio heeft veel lager opgeleide mensen, meer dan in andere gebieden. Meer mensen die geen goed pensioen hebben en dus ook aangewezen zijn op sociale huurwoningen.
Steeds meer gescheiden mensen hebben 2 maal een woning nodig. Ouderen blijven in hun goedkopere eengezinswoningen wonen omdat alternatieven veel te duur zijn.
Een betaalbare huurwoning zoeken leidt steeds meer tot frustratie. De wachttijden in onze regio zijn vaak 5 tot 10 jaar. Mensen met een minimum inkomen kunnen maar in 1 of 2 wijken van een gemeente een woning toegewezen krijgen. Woningcorporaties stellen hoge eisen aan inkomen en zelfs een maximum aan huurtoeslag. Dit maakt het er niet makkelijker op voor de woningzoekende met de smalle beurs.
Volgens de laatste monitor staan in Landgraaf 94 goedkopere woningen leeg (exclusief appartementen). De sloopplannen zijn een veelvoud hiervan. Het aantal wachtenden op een betaalbare woning loopt in de honderden. Ons ontgaat de logica.
Door goedkopere woningen te slopen en minder en duurdere woningen hiervoor in de plaats te bouwen wordt voor de mensen met een smalle beurs de woningnood groter gemaakt. 44% van de bevolking van de regio Parkstad Limburg heeft een laag inkomen. 28% van de bevolking moet zelfs rondkomen met een inkomen beneden 1300 euro per maand. Een woonvisie die hiermee geen rekening houdt stuurt aan op een rampzalige woningmarkt.
Ons lijkt dat de wachtlijsten en wachttijden voor betaalbare woningen een betere indicator zijn om wel of niet te slopen. Zolang mensen nog vele jaren op een woning moeten wachten zou geen enkele betaalbare woning gesloopt mogen worden.
Van Parkstad mag verwacht worden dat zij vooruitzien op de gevolgen van de krimp. Te ambitieus slopen, zonder te anticiperen op de feitelijke woonbehoefte, leidt tot kramp.
Irma Koopman, regiovertegenwoordiger SP Zuid-Limburg
Ben Rewinkel, fractievoorzitter SP Landgraaf
