Landgraaf

Dinsdag 29 april vond een raadsinformatieavond (RIA) plaats in het gemeentehuis. Op de agenda stonden presentaties over het gezondheidstraject Schaesberg en integraal gezondheidsbeleid, WSW-bedrijf Licom, de veranderingen in de WSW en maatschappelijke banen. Door ziekte van de betreffende ambtenaar ging de presentatie over de maatschappelijke banen niet door. De andere presentaties baarden opzien.

Om 19:00 uur begon met een presentatie over het gezondheidsbeleid. Het Landgraafse beleid heeft als uitgangspunten om de algemene gezondheid van de inwoners te bevorderen, met name gericht op het voorkomen van overgewicht. Uit onderzoeken is gebleken dat in de regio Parkstad mensen meer dan in de rest van het land, last hebben van overgewicht. Om dit tegen te gaan is in Schaesberg gestart met het project “samen leven”. In september worden de eerste resultaten van dit project bekend. Daarnaast ontwikkelt het GGD samen met de gemeente en Welsun, een gezondheidstoets voor bouwprojecten en andere ruimtelijke ontwikkeling. Deze projecten worden dan getoetst met het uitgangspunt dat de nieuwe situatie beter moet worden dan de oude situatie. Helaas is deze toets niet een bindende voorwaarde voor deze projecten.

De volgende onderwerpen waren WSW-bedrijf Licom en de veranderingen in de WSW. Dat was wel even schrikken. Wat is het geval? De heren van de Licom vertelden dat de wachtlijst bij de Licom voor de 11 deelnemende gemeenten in onze regio nu uit 943 mensen bestaat. Landgraaf alleen al heeft 109 mensen op de wachtlijst staan. Er is geen enkel vooruitzicht op plaatsing binnen de WSW in 2008. Wethouder Marie-José Kamps (PvdA) verwacht ook niet dat deze mensen in 2009 geplaatst kunnen worden. Ondertussen zal de wachtlijst alleen maar toenemen. Een groot deel van deze geïndiceerde mensen zijn jonger dan 45 jaar. Zowel de mensen van de Licom als van het Werkvoorzieningschap oostelijk Zuid-Limburg, als de wethouder kijken gezamenlijk in de richting van de staatssecretaris Aboutaleb (Pvda), om de wachtlijsten op te lossen. Echter, het initiatief om naar de gemeente zelf of de organisatie Licom te kijken ontbreekt volledig.

We praten hier over bijna 1.000 mensen in deze regio die een entreekaartje hebben gekregen voor een wedstrijd die zij hoogstwaarschijnlijk nooit te zien zullen krijgen. Recht hebben op en het recht krijgen, liggen hier mijlenver uiteen. Wij krijgen het idee dat iedereen op ambtelijk en bestuurlijk niveau de zwarte piet naar elkaar zit te schuiven. Hier zit iets hartstikke fout. Hiervan zijn reeds 943 mensen nu al in ons schone Parkstad Limburg de dupe. Mensen die kwetsbaar zijn in de samenleving en in een werkomgeving.

Ondertussen zullen de bestuurders bij Licom blijven spreken over het heil van de marktwerking, maar niet spreken over hun inzet van Polen en het afbreken van de eigen werkgelegenheid. Het is niet de schuld van de wethouder, ook niet van de Licom maar de schuld van de ontwikkelingen op de arbeids-markt. Ook wisten de heren te vertellen dat Licom een gezond bedrijf is. In 2007 is er een winst van 1,7 miljoen euro gemaakt vanuit de werkeenheden en vele miljoenen uit verkopen van bedrijfsonderdelen. Ook is er “spek” op de ribben in de vorm van een eigen vermogen van net iets minder dan 10 miljoen euro.