Landgraaf

Beste SP-er,

De SP afdeling Landgraaf heeft op vrijdag 29 april de handtekeningenactie ondersteund van het actiecomité oud-mijnwerkers. Deze actie is bedoeld om de gelden, die zijn vrijgekomen door de overname van het AZL door de ING-bank, beschikbaar te stellen voor de mijnwerkers en hun weduwen. Hierbij gaat het om het erkennen van het mijnverleden.

Feit is dat veel mensen ziekten als silicose opliepen en hiervoor geen duidelijke compensatie ontvingen. De pensioenen waren indertijd slecht geregeld, mede onder invloed van de vakbonden die natuurlijk niet zo vrij en onafhankelijk waren als een bond zou moeten zijn! Door het actiecomité, ondersteund door enkele SP leden, werd er op markten aan mensen gevraagd deze actie met een handtekening te ondersteunen.

Opvallend was de enorm positieve respons op de markt in Waubach. Bij de markt op Op de Kamp was men wat ‘lauwer’, maar deze was al een paar keer bezocht. Positief was wel dat alle wethouders die passeerden, de actie ondersteunden. Dit in tegenstelling tot een aantal goed gefortuneerde yuppen, voornamelijk gemeentepersoneel, die de actie beslist niet wilden steunen. Zij maakten dan ook snel haast op weg naar een snack in hun kostbare lunchpauze. Enkele pertinente weigeraars brachten argumenten naar voren waarom de mijnwerkers beslist geen recht zouden hebben op die gelden. Er zou geen verband zijn tussen de ooit betaalde premies, het AZL en de huidige opbrengst van het AZL. Deze houding leverde toch wel een beetje een wrange nasmaak op.

Maar de vraag is: Wat is recht hebben op iets? Wie heeft recht op een salaris van 2000 euro? De plannen die er liggen van de universiteit van Maastricht geven mensen, die al jaren ge-bruik gemaakt te hebben van alle faciliteiten die onze onderwijsminister hen aanbiedt, krijgen hier recht op. Een sollicitatie, al dan niet met gebruik

van kruiwagens, en dan gewoon de uren vol maken van 9 tot 5?
Vergelijk die riante positie die een huidige generatie heeft met het gevecht dat onze ouder hadden om überhaupt tijd en geld vrij te maken voor middelbaar onderwijs, laat staan vervolgonderwijs. Daarbij waren de arbeidsomstandigheden van vele beroepsgroepen zeer slecht en de betaling gering. Neem daarbij de dubieuze gezond-heidskeuringen van artsen die verantwoording schuldig waren aan hun broodheren en men weet genoeg.

Zelfs vanuit het meest liberale standpunt, dat inzet en harder werken beloond moet worden, kan men niet stellen dat wat er nu gebeurd met de AZL gelden rechtvaardig is. Dat de oudere generatie gezwoegd en gesjouwd heeft voor een karig pensioen en dat een jonge generatie uit het middenkader drie vakanties als normaal beschouwd en gebruik maakt van verworvenheden van de generaties voor haar.

Wat is dan recht hebben op een fooi van 1000 euro voor mijnwerkers die 6, soms wel 7, dagen vaak meer dan 8 uur lang, moesten werken bij temperaturen van 35 graden, met gas, vocht, vallend gesteente? Wie heeft recht op gouden handdrukken van 1 miljoen; een hoogleraarstoel van 150.000 euro onder zijn kont, en dit maar voor maximaal 5 werkdagen? Wie heeft recht op een topadvocaat om kromme zaken recht te brei-en? Wie heeft de pech dat zijn schadezaak niet verdedigd wordt omdat de sociale advocaat teveel andere dringende zaken heeft? Een beetje respect is wel op zijn plaats.