Landgraaf

De 65 miljoen die de verkoop van het AZL vrijmaakt moet volgens vele oud-mijnwerkers direct besteed worden aan een directe uitbetaling aan henzelf. Juist omdat aan de hoogte van hun pensioen een en ander schort. Tamelijk begrijpelijk. Nu heeft president-commisaris AZL Harry Pennings hier een eigen kijk op. Deze vindt dat het geld besteedt moet worden aan maatschappelijk nut.: een leerstoel “pensioenen” of aan het creëren van banen middels een injectie in een zonnepanelenfabriek. De huidige mijnwerkers zouden geen recht hebben op dit geld aangezien er geen bijdrage van hen mee gemoeid was.

Op de eerste plaats vraagt men zich af of de hoogleraar wél gespekt mag worden met geld waar óók hij geen bijdrage aan geleverd heeft. Als het nou nog ging om een tot hoogleraar omgeschoolde koelpiet oké. Daarbij moeten we niet vergeten dat de pensioenen die de mijnwerkers hebben zo laag zijn doordat toentertijd mooie sier gemaakt werd door de mijndirecties met het “hoge” loon juist door lage premies in te houden. Handig hoor.
Het maatschappelijke nut van een leerstoel pensioenen is betwijfelbaar. Het aantal toegenomen leerstoelen criminologie is immers ook geen garantie geweest voor de afname van criminaliteit. Een leerstoel is een tamelijk elitair doel als men weet dat nog veel mijnwerkers ZUCHTEN onder de last van hun verleden: letterlijk en figuurlijk.
Nog steeds wordt door witte-boordenbestuurders - die het zwarte mijnverleden graag onder de groene zoden stoppen - te weinig waardering uitgedrukt in concrete daden. Mijnwerkers hebben enorme fysieke bijdragen geleverd en bij de “herstructurering” werden ook nog eens psychische wonden opengereten door bedrijven te spekken die subsidies afroomden en vervolgens met de Noorderzon vertrokken. Nu is er op provinciaal niveau ook nog een partij naar voren gekomen van Cigaar uit eigen Doos Anbieders (afgekort C.D.A.). Fraai hoor. Die partij had anders 30 jaar lang die kans laten schieten.

Laten we toch een concreet genereus gebaar maken naar de mensen die in de top tien van harde werkers van het na-oorlogse Nederland staan en die vaak in de kou moesten staan door ambtelijke draaikonterij. Een gebaar alleen al doet wonderen! Een koempel die 1000 euro kan besteden stimuleert vanzelf de werkgelegenheid door dit geld her en der uit te geven; en de ontvangers geven het ook weer uit enz enz. Het spekken van een zonnepanelenfabrikant draait beslist uit op een slecht geleid bedrijf met zakkenvullerij in navolging van de vele projecten die we al kennen uit het recente verleden.