Landgraaf

Het was weer raak die laatste raadsvergadering voor de verkiezingen. Eerst het urenlange gesteggel met wethouder Heinrichs, die het woord sorry maar niet uit zijn keel wist te krijgen. Dat terwijl onze Rinus het allang zat was en hem bij interruptie de oplossing al had aangeboden:”Zeg gewoon sorry, en we kunnen door”, sprak Rinus. Maar nee, dat krijgt Heinrichs niet uit z’n strot en dus wéér schorsing en opstellen van een motie van afkeuring over dit arrogante gedrag, wat niet uitnodigt tot overleg. Overleg waarop de dorpsraad van Rimburg al een hele tijd aandringt en wat maar niet van de grond wil komen, waardoor de mensen maar geen zicht krijgen op een oplossing voor broodnodige voorzieningen voor hun dorp.

Los van de beslommeringen in de raadszaal vierde VVD wethouder Miriam Clermonts buiten haar eigen feestje. Ze had hiervoor zelfs even de raadszaal laten ontruimen om buiten het bereik van de camera’s aan de overige raadsleden te vertellen, dat ze zojuist te horen had gekregen, dat ze benoemd was tot burgemeester van Onderbanken. Zoals altijd in dat soort situaties, waren er mensen die positief verrast waren en mensen die zich afvroegen hoe ze in Onderbanken dit besluit ooit hadden kunnen nemen. Naderhand kon ze ook nog feest vieren in de raadszaal want na haar creatief gewinkel in de beleidsvisies en scenario’s voor de WMO werd haar voorstel voor een zelfredzame samenleving in dit kader met alleen de SP als tegenstem, door een meerderheid van de raad aangenomen.

Deze meerderheid heeft helemaal niet begrepen waar het om gaat. Het verschil tussen zelfredzame en zorgzame samenleving is nooit uit de doeken gedaan. Daarom zal ik een poging wagen om dat hier maar eens duidelijk neer te zetten. Zelfredzame samenleving gaat uit van mondige mensen, die allemaal best in staat zijn om hun zaken met hun baas, de zorgverzekering, hun invaliditeit, hun hulpverleners, hun omgeving, hun gemeente en ga zo maar door, zelf op te lossen. Een zorgzame samenleving gaat er net van uit, dat als je in de hoek zit waar de klappen vallen, het vermogen om voor je zelf op te komen vaak ook is aangetast. Je beschikt niet over die unieke eigenschappen, waardoor je een hoog salaris kunt afdwingen. De zorgverzekering keert niet uit, want het medicijn wordt niet gedekt door je verzekering. Je krijgt geen invaliditeitsuitkering, want datgene waardoor je niet meer kunt werken valt niet onder de polis van je invaliditeitsverzekering en de overheid heeft net de WIA ingevoerd en de arbeidsdeskundige zegt tegen je:”als je zes uur wakker kunt blijven, kun je ook nog zes uren werken”. De hulpverleners vragen of je verzekerd bent, anders kunnen ze je helaas niet helpen. Het geld om je omgeving aan te passen aan je handicap is niet meer voorhanden want je gemeente heeft de WMO ingevoerd met als achtergrond de zelfredzame samenleving en men deelt je mede dat je niet aan de voorwaarden voldoet om je huis aan te passen. Dan zou een zorgzame samenleving, waarin solidariteit centraal staat je wel helpen. Solidariteit tussen oud en jong, gezond en ziek, allochtoon of autochtoon, kortom solidariteit tussen mensen, dat ligt ten grondslag aan de zorgzame samenleving. De zelfredzame samenleving gaat uit van de individualiteit. Iedereen kan alles zelf van te voren regelen. Hij moet gewoon tijdig de nodige voorzorgen treffen. Hij heeft van begin af aan alle kansen om dit te doen. Doet hij dit niet of heeft hij dit niet gedaan, dan geldt gewoon: Eigen schuld dikke bult.

Dit is echt calvinistische prietpraat, die met name groot is geworden in de VS, daar gebracht door de afstammelingen van de Godfathers. Diegenen, die daar ook de eerste grondwet hebben opgesteld. Wij Limburgers hebben daar niet zoveel mee. Wij hebben onze eigen uitdrukkingen in dit verband en die zijn ook al héél oud, vaak nog ouder dan de VS.
Zo kennen we de uitdrukkingen: ”D’r Duuvel sjiet ummer op d’r grutste hoop”, ”Wea vuur ee dubbeltje geboren is, weadt noets ee kwartje”, “d’r wirkmaan is ummer d’r domme” en waarschijnlijk kent u er zelf nog wel een hoop andere. Al deze uitdrukkingen brengen naar voren, dat als je tot een bepaalde groep behoort, je best zelfredzaam kunt zijn, hoor je er echter niet bij, dan word je gediscrimineerd. Al onze regels worden opgesteld door een elite, die zichzelf in het zadel houdt, met een strenge selectie aan de poort. Je moet hieruit voortkomen, anders krijg je zeker geen gelijke kansen om te worden toegelaten. Je kunt dan als held van de werkende klasse tal van studies afleggen, dan krijg je daarna misschien ook wel een behoorlijke baan. De echte topbaan is niet voor je weggelegd. Simpelweg omdat je nu eenmaal niet bent geboren als kwartje. In Engeland en de V.S. is dit onderscheid tot op de dag van vandaag nog steeds duidelijk zichtbaar. Je krijgt slechter onderwijs, tot de beste universiteiten word je niet toegelaten, omdat jezelf of je ouders dat niet kunnen betalen, je krijgt minderwaardige gezondheidszorg, omdat je geen dure verzekering kunt betalen en de sociale voorzieningen zijn van een bedroevend niveau of helemaal afgeschaft. Wie niet werkt, zal niet eten en mag het liefst zo snel mogelijk dood gaan.

De zorgzame samenleving zorgt er voor dat mensen zoveel mogelijk gelijke kansen krijgen en gelijke toegang krijgen tot voorzieningen en banen, waardoor objectief geoordeeld wordt naar iemands capaciteiten en niet naar iemands afkomst of naar iemands al of niet goedgevulde beurs. Door de steile calvinist Balkenende en zijn kliek worden steeds meer elementen van onze zorgzame samenleving afgebroken en vervangen door de zelfredzame samenlevingsretoriek van de VVD. Alles wat door de generaties voor ons na twee Wereldoorlogen is bevochten en opgebouwd onder premiers als Drees en Den Uyl wordt thans in nog geen 7 jaar tijd in hoog tempo afgebroken. Mensen moeten zichzelf zien te redden. Op de overheid kan steeds minder een beroep worden gedaan, op de rechter via de gewijzigde sociale wetgeving ook steeds minder. Enige hoop blijft nog de Europese Wetgeving, hier valt nog een wereld te winnen. De SP heeft dit tijdig erkend met haar succesvolle verzet tegen de nieuwe Europese Grondwet en gelukkig hebben de meeste mensen dit ook tijdig ingezien en de SP in haar verzet gesteund. Ook veel van onze oude broeders van de Partij van de Arbeid onder leiding van neo Kokkist Wouter Bos.

In een zelfredzame samenleving kan er naar hartelust in het geniep worden gediscrimineerd. Dat gebeurt dan ook in hoge mate bij sollicitaties, in de gezondheidszorg en in het onderwijs, degene die beweert moet immers bewijzen en bewijs is in dat soort situaties niet altijd éénduidig te leveren. Degenen die deze praktijken doorvoeren weten dat en maken hier ook met graagte gebruik van. Als dan toch iemand binnen de poort komt, die het niet met hun praktijken eens is, dan is de heersende kliek er als de kippen bij om die zo snel als mogelijk buiten te werken. Men gebruikt dan beproefde middelen als roddel en achterklap. Men negeert de objectief meetbare kwaliteiten van de man, maar richt zich vooral op subjectieve zaken zoals zijn gedrag en hoe dit door meer mensen (die niet altijd met naam en toenaam hoeven te worden genoemd) wordt ervaren. Men gaat voorbij aan meetbare successen, maar legt vooral de nadruk op persoonlijke zaken, die men als onaangenaam ervaart en dikt die heel erg aan. De zelfredzame samenleving is een ellebogen maatschappij en een maatschappij die vooral gericht is op anderen zwartmaken ter meerdere eer en glorie van jezelf. Je niet druk maken om de losers, die buiten staan, maar je vergapen aan de succesrijken uit de Bold en the Beautiful.

Nee een zelfredzame kille samenleving moeten we daarom niet willen, maar bewust kiezen om de zorgzame solidaire samenleving, die onze grootouders en ouders bevochten hebben in twee Wereldoorlogen en die dankzij jarenlange sociale strijd door middel van solidaire organisaties als de vakbonden tot stand gekomen is, in stand te willen houden.

Sjef Frins