Landgraaf

Gisteren, een half jaar nadat bekend werd dat de verhouding tussen college en de gemeentesecretaris op de klippen was gelopen heeft de oppositie (CDA, VVD en PL) een interpellatie (mondeling vragen om een toelichting) gevraagd. Inmiddels is het ontslag al op 1 augustus j.l. ingegaan. De openbare raadsvergadering werd voorafgegaan door een tweetal onjuiste artikelen in het Limburgs Dagblad waarin gesteld werd dat de vergadering niet openbaar was. Ook was er vooraf gesteggel omdat een aantal relevante stukken enkel onder geheimhouding mochten worden ingezien.

Ruim een dag voor de vergadering werd de geheimhouding, op één na, van de verslagen, rapportages e.d. opgeheven. Dit stuk was de vaststellingsovereenkomt (dit is een overeenkomst waarbij twee of meer partijen een bindende regeling treffen ter oplossing van een geschil).

Tijdens het debat gaf de burgemeester aan dat ook deze laatste geheimhouding opgeheven kon worden op basis van de gemeentewet, artikel 55, lid 3. Dit moest dan wel in een besloten vergadering van de raad gebeuren. Dus werd het publiek gevraagd de tribune te verlaten en werden de camera’s uitgezet. Na enige discussie besloot een meerderheid van de raad om deze overeenkomst geheim te houden. Het past hier niet om aan te geven wie voor en wie tegen geheimhouding was. Het standpunt van onze fractie was uiteraard zoals u dat van de SP kan verwachten bij dit soort geheimhoudingen.

Een interpellatiedebat sluit af met een conclusie waarover de raad zich moet uitspreken.
Het CDA, de VVD en Progressief Landgraaf (Horbach) kwamen met een motie waarin stond dat burgemeester en wethouders passief en nalatig zijn geweest, een gebrek aan sturing hadden, zij de belangen van de gemeentesecretaris en de gemeentelijke organisatie hebben geschaad en afbreuk hebben gedaan aan het bestuurlijk aanzien en financiële belangen van de gemeente. Vervolgens zegden zij (CDA, VVD en PL) het vertrouwen in het college op en vragen hun feitelijk om op te stappen.

Een motie die gezien het voorafgaande debat totaal van alle realiteit weg is en waarvoor dus ook geen enkele steun bij de andere fracties gevonden werd.

Wat was dan de positie van de SP in dit verhaal.

Hoge bomen vangen veel wind. Een gemeentesecretaris, burgemeester en wethouders zijn hoge bomen. Een boom kan dan wel eens door een storm geveld worden.
Als de basis van samenwerking, vertrouwen, er niet meer is, en dat was hier het geval. Dan ligt een scheiding voor de hand en is zelfs niet te vermijden.
Heeft het college in deze situatie goed gehandeld? De SP denkt van wel. Als beide partijen rollebollend bij de rechter waren uitgekomen. Als er vervolgens een algemeen gebruikelijk kantonrechterformule was gehanteerd. Dan waren met inachtneming van het salaris, de leeftijd en de dienstjaren van de gemeentesecretaris, de kosten waarschijnlijk veel hoger geweest.
Vanuit deze optiek is er een voor de belastingbetaler goed onderhandelingsresultaat bereikt.